پزشکی و سلامت

انجام آزمایش بتن در مراحل مختلف تولید و اجرای سازه ضروری است و این آزمایش‌ها مواردی مثل کیفیت مواد اولیه، مقاومت فشاری و کششی، سختی، میزان نفوذپذیری در برابر آب و سایر عوامل مؤثر بر دوام و عملکرد بتن را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. نتایج این تست‌ها به مهندسان و ناظران کمک می‌کند تا اطمینان حاصل کنند که بتن تولید شده با الزامات هر پروژه سازگار است و در طول زمان کارایی و ایمنی مورد انتظار را تأمین کند.

با توجه به استانداردهای جهانی و ملی، آزمایش‌های بتن در چند مرحله انجام می‌شوند که در ادامه هر یک را بررسی می‌کنیم.

آزمایش‌های قبل از اختلاط بتن (مواد اولیه)

این آزمایش‌ها برای ارزیابی کیفیت مصالح مصرفی در ساخت بتن انجام شده و در آن موارد زیر بررسی می‌شود:

کنترل آب و مواد افزودنی از نظر مطابقت با استانداردها

کنترل آب و مواد افزودنی قبل از اختلاط بتن به‌ منظور اطمینان از مطابقت آن‌ها با استانداردها انجام می‌شود. آب باید عاری از املاح و مواد مضر بوده و افزودنی‌ها نیز از نظر ترکیب شیمیایی و میزان مصرف کنترل شوند تا بر گیرش، مقاومت و دوام بتن اثر منفی نگذارند.

آزمایش دانه‌‌ بندی بتن

در آزمایش دانه‌ بندی با عبور سنگدانه‌ها از الک‌های استاندارد، نحوه توزیع اندازه دانه‌های مصالح با ترسیم منحنی دانه‌ بندی نشان داده می‌شود. در این آزمایش از 9 الک استاندارد برای تعیین اندازه دانه بندی بتن استفاده می‌شود.

الک نمره ۴ (۴.۷۵ میلی‌متر) مرز شن و ماسه است، ذرات بزرگ‌تر شن، کوچک‌تر ماسه و ریزتر از ۰.۰۷۵ میلی‌متر ریزدانه (لای، سیلت و رس) محسوب می‌شوند. حداکثر اندازه مجاز سنگدانه نیز طبق مقررات ملی ساختمان متناسب با ابعاد قالب، ضخامت دال و فاصله آرماتورها محدود می‌شود.

با توجه به استانداردهای جهانی و ملی، آزمایش‌های بتن در چند مرحله انجام می‌شوند که در ادامه هر یک را بررسی می‌کنیم.

آزمایش‌ بتن تازه (در کارخانه یا هنگام اجرا)

آزمایش بتن تازه برای بررسی کیفیت بتن تولید شده انجام می‌شود و موارد زیر در آن بررسی می‌شود:

آزمایش اسلامپ (روانی یا کارایی بتن)

آزمایش اسلامپ بتن یک روش ساده برای سنجش روانی بتن تازه است. در این روش بتن داخل یک مخروط ریخته شده و با میله متراکم می‌شود، سپس با برداشت مخروط، میزان افت بتن (اسلامپ) اندازه‌گیری می‌شود که نشان‌دهنده روانی و کارایی بتن است. 

آزمایش کنترل دمای بتن

کنترل و اندازه‌گیری دمای بتن یکی از مراحل مهم در فرآیند اجرای بتن‌ ریزی است. این آزمایش معمولا هنگام اختلاط، حمل یا تخلیه بتن انجام می‌شود تا از تغییرات شدید دمایی که می‌تواند بر کیفیت و دوام بتن اثر منفی بگذارد جلوگیری شود.

دمای بتن در زمان ساخت و اجرا باید در محدوده‌ای مشخص قرار گیرد، زیرا افزایش بیش از حد دما باعث تبخیر سریع آب، کاهش کارایی بتن و ایجاد ترک‌های حرارتی می‌شود. از طرف دیگر، کاهش شدید دما نیز می‌تواند روند هیدراسیون سیمان را مختل کرده و مقاومت نهایی بتن را کاهش دهد.

طبق مبحث نهم مقررات ملی ساختمان، بتن‌ ریزی در شرایط نامتعارف زمانی رخ می‌دهد که عوامل اقلیمی و محیطی تأثیرات نامطلوبی بر بتن تازه یا سخت‌شده داشته باشند. بنابراین، اجرای بتن در این شرایط غیر استاندارد که به آن شرایط ویژه هم گفته می‌شود، نیازمند رعایت تدابیر و تمهیدات خاص اجرایی است.

1. بتن ریزی در هوای سرد (مبحث نهم و آبا)

هوای سرد سبب یخ زدن آب موجود در مخلوط بتنی شده و در نتیجه بتن افزایش حجم پیدا می‌کند و همان‌طور که شما هم می‌توانید حدس بزنید، افزایش حجم باعث ترکیدن یا ایجاد ترک در بتن می‌شود.
حال این پرسش مطرح می‌شود که چگونه می‌توان از وقوع چنین آسیبی جلوگیری کرد؟ پاسخ روشن است؛ با رعایت مجموعه‌ای از اصول و تمهیدات اجرایی می‌توان از یخ‌ زدگی و ترک‌ خوردگی بتن در هوای سرد پیشگیری کرد. این نکات را در ادامه مقاله به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

2. بتن ریزی در هوای بارانی و برفی

اولین موردی که باید برای بتن ریزی در هوای بارانی بررسی شود، شدت بارندگی است. اگر بارش باران شدید نباشد، بر روی نسبت آب به سیمان بتن تأثیر زیادی ندارد. اما زمان بارندگی نیز بسیار مهم است، اگر قبل از ماله کشی و پرداخت بارش نه چندان شدیدی شروع شود، سبب افزایش میزان نسبت آب به سیمان لایه سطحی شده و مقاومت این لایه را خصوصا در برابر سایش به میزان زیادی کاهش می‌دهد.

شاید برایتان سوال باشد که منظور از افزایش میزان نسبت آب به سیمان لایه سطحی چیست؟

با یک محاسبه سرانگشتی می‌فهمیم که 0.5 سانتی‌متر بالایی مخلوط بتنی حدوداً 0.08 گرم بر سانتی‌متر مربع آب دارد. پس 3 یا 4 قطره کوچک باران نسبت آب به سیمان در لایه بالایی را دو برابر می‌کند.
می‌توان گفت که نزول قطره‌های باران شدید بر روی سطح مخلوط بتنی ریخته شده پیش از شروع بتن‌ریزی دوباره، از پیوستگی مطلوب بتن قدیمی و جدید کم می‌کند. در صورتی که احتمال بارش باران وجود داشته باشد، کار را می‌توان طوری تنظیم و اجرا کرد که عملیات حفاظت از مخلوط بتنی آسان‌تر شود.
به‌ویژه حفاظت بتن در برابر تگرگی که وارد آن شده و پیش از آب شدن، باعث ایجاد فضای خالی در داخل بتن می‌شود، اهمیت زیادی دارد. بنابراین، یکی از اقدامات مؤثر در این شرایط، پوشاندن بتن با روکش نایلونی است.

اگر بارش باران شدید بود و امکان جلوگیری از ورود آب به داخل بتن یا شسته شدن سطوح آزاد بتن امکان پذیر نباشد، باید بتن ریزی را متوقف کرد.

3. بتن ریزی در باد شدید

همان طور که متوجه شدید یکی از شرایط غیر استاندارد، وزش باد شدید است. چرا که باد سبب تبخیر آب لایه بالایی (لایه سطحی) مخلوط بتنی شده و در نتیجه سبب پوسته پوسته شدن آن می‌شود.
بنابراین می‌توان گفت در صورت ریختن مخلوط بتنی در این شرایط، مخلوط پوسته پوسته شده و مقاومت آن در برابر سایش کاهش پیدا می‌کند. یکی دیگر از مشکلات ناشی از بتن‌ ریزی در باد، ایجاد ترک خوردگی در اثر جمع شدگی است.
راه حل‌های متعددی برای ریختن مخلوط بتنی در مواقعی که باد می‌وزد، وجود دارد که ما بهترین‌ها را برایتان لیست کرده‌ایم:

• استفاده از نایلون یا برزنت جهت پوشاندن سطح مخلوط بتنی
• استفاده از آب‌فشان‌ها و پراکندن ذرات آب روی مخلوط بتنی
• استفاده از باد شکن

مشاهده مطلب کامل: https://zoomlife.ir/success/business/3372-estimation-values-academyofcivil.html

در صنعت ساختمان همواره این پرسش مطرح می‌شود که تفاوت ناظر معماری با ناظر عمران چیست؟ هر دو جایگاه مهمی دارند اما وظایف و دامنه مسئولیت‌هایشان با یکدیگر تفاوت دارد.

ناظر عمران

ناظر عمران مسئول نظارت بر جنبه‌های فنی و اجرایی پروژه‌های عمرانی است. او باید مطمئن شود که پروژه بر اساس نقشه‌ها، محاسبات سازه‌ای و استانداردهای فنی اجرا می‌شود. وظایف اصلی او شامل موارد زیر است:

• بررسی و تأیید مصالح ساختمانی از نظر کیفیت و استاندارد
• نظارت بر مراحل اجرا (فونداسیون، اسکلت، سقف‌ها و …)
• اطمینان از رعایت اصول ایمنی و مقررات ملی ساختمان
• ثبت گزارش‌های روزانه و هفتگی از روند پروژه

ناظر معماری

ناظر معماری در مقابل بیشتر بر ظاهر، زیبایی و هماهنگی پروژه تمرکز دارد. وظایف او عبارت‌اند از:

• کنترل اجرای طراحی‌های معماری در نما، پلان و فضاهای داخلی
• نظارت بر انتخاب رنگ‌ها، متریال‌ها و دکوراسیون
• بررسی تناسب طراحی با خواسته کارفرما و مقررات شهرسازی
• ایجاد هماهنگی بین طرح معمار و اجرای مهندسان عمران

همه ما می‌دانیم که برای ساخت‌وساز در شهر، گرفتن پروانه ساختمانی از شهرداری الزامی است. حالا اگر کسی بدون مجوز شروع به ساخت کند یا برخلاف مفاد پروانه عمل کند، موضوع به نهادی به نام کمیسیون ماده 100 شهرداری ارجاع داده می‌شود.
این کمیسیون وظیفه رسیدگی به تخلفات ساختمانی را برعهده دارد و تصمیم‌گیری نهایی درباره جریمه، تخریب یا تعطیلی ملک با این کمیسیون است؛ نه شهرداری. شهرداری تنها می‌تواند جلوی ادامه عملیات ساخت را بگیرد.

اعضای کمیسیون ماده 100

برای حفظ بی‌طرفی، این کمیسیون از چند نهاد مختلف نماینده دارد:

• نماینده دادگستری

• نماینده فرمانداری

• نماینده شورای شهر

• نماینده شهرداری

انواع تخلفات ساختمانی

تخلفات معمولاً در دو حالت رخ می‌دهند:

1. ساختمان‌های دارای پروانه که مالک برخلاف آن عمل کرده است.

2. ساختمان‌های بدون پروانه ساخت.

در حالت دوم، دو وضعیت وجود دارد:

• اگر تخلف با اصول فنی، بهداشتی و شهرسازی سازگار باشد → امکان جریمه وجود دارد.

• اگر تخلف مغایر با این اصول باشد → معمولاً حکم تخریب صادر می‌شود.

مهم‌ترین تخلفات مورد بررسی در کمیسیون ماده 100

• ساخت‌وساز بدون دریافت پروانه

• حذف یا غیرقابل استفاده بودن پارکینگ

• فقدان استحکام بنا

• تجاوز به معابر عمومی یا املاک مجاور

• تغییر غیرمجاز کاربری

• رعایت نکردن اصول فنی، بهداشتی یا شهرسازی

• ساخت‌وساز خارج از مفاد پروانه

• قصور مهندس ناظر

آرای کمیسیون ماده 100

بسته به نوع تخلف، کمیسیون می‌تواند یکی از این احکام را صادر کند:

1. حکم تخریب

2. جریمه

3. تعطیلی

برای اطلاعات بیشتر درمورد رای کمیسیون ماده 100 شهرداری، روی لینک آبی کلیک کنید

این روش در بسیاری از پروژه‌ها و ساختمان‌های با ارتفاع ستون بیشتر از ۳ متر، برای رفع مشکلات اجرایی (حداکثر ارتفاع بتن ریزی) یا محدودیت قالب‌ بندی استفاده می‌شود. دو تکه ریختن ستون کمک می‌کند کنترل بهتری بر ویبره و تراکم بتن، مخصوصا در بخش‌های پایینی ستون داشته باشیم.

بتن ریزی ستون در دو مرحله را می‌توان با توجه به شرایط پروژه، به یکی از سه روش زیر انجام داد:

• قالب‌گذاری سه‌طرفه: ابتدا سه طرف ستون قالب‌بندی می‌شود و حدود یک متر از طرف چهارم باز می‌ماند. بتن‌ریزی تا همان ارتفاع انجام شده و ویبره زده می‌شود. سپس قالب تکمیل شده و ادامه بتن‌ریزی انجام می‌شود.
• استفاده از قالب‌های نیمه: نیمی از قالب ستون نصب و بتن‌ ریزی می‌شود. پس از گیرش اولیه، ادامه قالب بسته شده و بتن ریزی بخش بالایی انجام می‌شود.
• دریچه میانی در قالب: در این روش دریچه‌ای در بخش میانی قالب تعبیه می‌شود. ابتدا بتن از طریق این دریچه وارد قسمت پایین قالب شده و پس از ویبره و تثبیت، دریچه بسته می‌شود. سپس ادامه بتن‌ ریزی از بالای قالب انجام می‌گیرد.

مزایای دو تکه ریختن ستون

• کاهش فشار وارد بر قالب، خصوصا در ستون‌های بلند
• کنترل بهتر ویبره در بخش‌های پایینی ستون
• مناسب برای شرایط با محدودیت اجرایی یا تجهیزات

مشاهده مطلب کامل: https://academyofcivil.com/blog/coloumn-placing-concrete/

بتن پیش‌تنیده (Prestressed Concrete) نوعی بتن است که در آن به صورت کنترل‌شده، تنش‌های داخلی مشخصی به بتن وارد می‌شود تا اثر تنش‌های ناشی از بارهای خارجی (مانند وزن سازه، زلزله، باد و ...) کاهش یابد.

این تنش‌های داخلی با استفاده از کشش فولاد تقویت‌کننده (کابل یا آرماتورهای مخصوص به نام تاندون) ایجاد می‌شوند. هدف اصلی از این روش، تقویت بتن در برابر نیروهای کششی است که ذاتاً در این زمینه ضعیف عمل می‌کند.

عملکرد سقف‌های بتنی پیش‌تنیده چگونه است؟

در این نوع سقف‌ها، ترکیب بتن و فولاد به‌گونه‌ای انجام می‌شود که:

• کابل‌های فولادی ابتدا یا بعد از بتن‌ریزی کشیده می‌شن (بسته به نوع سیستم)،

• سپس این کابل‌ها با بتن درگیر می‌شن و نیروی فشاری اولیه‌ای در بتن ایجاد می‌کنن.

این فشار اولیه کمک می‌کنه تا بتن:

• در برابر ترک‌های کششی مقاومت بیشتری داشته باشه،

• و بتونه دهانه‌های بزرگ‌تر رو بدون ستون میانی تحمل کنه.

مراحل اجرای سقف پیش‌تنیده

1. قالب‌بندی:
   مثل دال‌های معمولی، قالب‌بندی با دقت اجرا می‌شه (چوبی یا فلزی).

2. آرماتوربندی:
   میلگردهای تقویتی، برش پانچ و کلاف‌های مرزی طبق نقشه نصب می‌شن.

3. نصب کابل‌ها و مهارها:
   کابل‌ها طبق نقشه چیده شده و با خرک در ارتفاع مناسب قرار می‌گیرن؛ مهارهای انتهایی هم نصب می‌شن.

4. بتن‌ریزی:
   بتن‌ریزی پیوسته و بدون درز اجرا می‌شه تا کیفیت بتن حفظ بشه.

5. کشش کابل‌ها:
   پس از رسیدن بتن به مقاومت لازم، کابل‌ها طبق برنامه کشیده می‌شن.

تفاوت سقف‌های پیش تنیده پیش کشیده و پس کشیده

سقف‌های پیش‌تنیده به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

ساختمان‌سازی مستقیماً با جان و مال مردم سر و کار دارد. اگر اصول مهندسی در روند ساخت رعایت نشود، مشکلات جدی مثل ترک دیوارها، نشست سازه، خرابی تأسیسات و حتی خطرات جانی در کمین ساکنان خواهد بود. این‌ها پیامدهای مستقیم بی‌توجهی به کیفیت و عدم بهره‌گیری از دانش فنی در فرایند ساخت هستند.

قانون‌گریزی در ساخت و ساز؛ خسارتی ملی

با تصویب قانون نظام مهندسی در سال ۱۳۷۴، نظارت رسمی بر فرآیند ساخت و ساز آغاز شد تا امنیت، دوام و کیفیت سازه‌ها تضمین شود. با این حال، هنوز هم برخی افراد بدون داشتن صلاحیت وارد این حوزه می‌شوند و نتیجه آن، ساختمان‌هایی با عمر مفید زیر ۲۵ سال است؛ در حالی که میانگین جهانی عمر ساختمان‌ها بیش از ۱۰۰ سال است.

کاهش عمر مفید ساختمان فقط آسیب به ساکنان نیست؛ بلکه به اقتصاد کشور نیز لطمه می‌زند. طبق اعلام رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران، تنها یک سال افزایش عمر مفید ساختمان‌ها می‌تواند از هدررفت ۴۰۰۰ میلیارد تومان سرمایه ملی در سال جلوگیری کند.

هدررفت انرژی؛ بحران پنهان ساخت‌ و ساز بی‌کیفیت

یکی دیگر از آثار مخرب ساخت‌وساز غیرتخصصی، اتلاف شدید انرژی است. ۴۱ درصد از کل مصرف انرژی کشور در بخش ساختمان است و سهم بزرگی از این انرژی، به دلیل طراحی و اجرای غیراصولی هدر می‌رود. این یعنی ساختمان‌های بی‌کیفیت نه‌تنها خطرناک و پرهزینه‌اند، بلکه منابع انرژی کشور را هم نابود می‌کنند.
ضرورت آشنایی سازنده با نظارت و اجرای ساختمان

در ادامه، دلایل کلیدی این ضرورت را بررسی می‌کنیم:

۱. کنترل کیفیت و پیشگیری از تخلفات فنی

سازنده‌ای که با اصول اجرا و نظارت آشنا باشد، می‌تواند به‌درستی عملکرد پیمانکار و تیم اجرایی را ارزیابی کند. مشکلاتی مانند بتن‌ریزی غیراصولی، آرماتوربندی نادرست یا دیوارچینی بی‌کیفیت، اگر در زمان مناسب تشخیص داده نشوند، ممکن است خسارات سنگینی به پروژه وارد کنند. آگاهی فنی، مهم‌ترین ابزار برای جلوگیری از این خطاهاست.

۲. حفظ سرمایه و مدیریت منابع

ساخت‌ و ساز یکی از پرهزینه‌ترین سرمایه‌گذاری‌هاست. بدون دانش فنی، احتمال هدررفت منابع، دوباره‌کاری‌های پرهزینه و حتی توقف پروژه زیاد است. آشنایی با فرآیندها کمک می‌کند پروژه در چارچوب بودجه و زمان‌بندی مشخص حرکت کند.

۳. تعامل مؤثر با تیم پروژه و نهادهای مرتبط

وقتی مفاهیم فنی را بشناسید، می‌توانید در جلسات تصمیم‌گیری با مهندسان ناظر، مجری، شهرداری یا دفاتر خدمات فنی، ارتباطی مؤثرتر و آگاهانه‌تر داشته باشید. این ارتباط سالم و حرفه‌ای، جلوی اختلافات، تأخیرها و مسائل حقوقی را می‌گیرد.

https://www.shahrekhabar.com/adv/174954634083470

ورود به دنیای پرچالش و در عین حال جذاب مهندسی ساختمان و کسب تجربه در حوزه‌های نظارت و اجرا، دغدغه بسیاری از مهندسان جوان است. شاید به دوره کارآموزی به عنوان پلی برای ورود به بازار کار نگاه کرده‌اید، اما واقعیت این است که کارآموزی همیشه آن راهکار ایده‌آلی نیست که انتظار می‌رود. مشکلاتی مانند تمایل نداشتن مهندسان باسابقه به انتقال کامل تجربه، احتمال انتقال اطلاعات نادرست، محدود شدن یادگیری به یک پروژه خاص و دستمزدهای ناچیز، می‌تواند مسیر یادگیری شما را کند و حتی ناامیدکننده کند.
پس راه حل سریع‌تر و کاربردی چیست؟ آیا واقعاً راهی وجود دارد که بتوانید تجربه ۱۰ ساله یک مهندس ساختمان را در کمترین زمان ممکن کسب کنید؟
خبر خوب اینجاست که بله، چنین راهی وجود دارد! دوره نظارت و اجرای ساختمان آکادمی عمران با افتخار به شما راهکاری جامع و عملی ارائه می‌دهد تا دانش و مهارت‌های لازم برای ورود موفق به بازار کار و پیشرفت شغلی در این حوزه را به دست آورید.

چرا دوره آکادمی عمران، جایگزینی قدرتمند برای کارآموزی سنتی است؟

این دوره حاصل تلاش شبانه‌روزی برای پر کردن گپ میان دانش آکادمیک و نیازهای واقعی بازار کار ساختمان است. ما با بازدید از پروژه‌های گوناگون و گردآوری اطلاعات از منابع معتبر، یک پکیج آموزشی بی‌نظیر را در قالب فیلم‌های کارگاهی عملی برای شما فراهم کرده‌ایم. دیگر نیازی نیست نگران انتقال ناقص یا غلط اطلاعات باشید، زیرا ما صفر تا صد نظارت و اجرای ساختمان را (از تخریب و گودبرداری تا نازک‌کاری و اتمام پروژه) به صورت گام به گام و کاملاً منطبق با مقررات ملی ساختمان به شما آموزش می‌دهیم.

با شرکت در این دوره، شما نه تنها به یک سازنده خبره با حداقل ۱۰ سال تجربه تبدیل می‌شوید، بلکه با وظایف مهندس ناظر و قوانین نظارت ساختمان نیز آشنا می‌شوید. تمام مراحل انجام کار در کارگاه، شناسایی ایرادات احتمالی و نحوه مکاتبات با کارفرما و مراجع مختلف را به صورت عملی یاد می‌گیرید. این پکیج آموزشی، شما را به یک سازنده، ناظر و مجری حرفه‌ای و باتجربه تبدیل خواهد کرد و دیگر هیچ ترس و تردیدی برای ورود به عرصه نظارت و اجرای ساختمان نخواهید داشت.


آموزش صفر تا صد نظارت و اجرای ساختمان | آکادمی عمران

اولین گام برای اجرای سقف، نصب جک‌های فلزی به عنوان نگهدارنده قالب‌ها است. این جک‌ها دارای مغزی قابل تنظیم هستند که ارتفاع آن‌ها با استفاده از میلگرد سایز ۱۰ و متناسب با ارتفاع سقف، تنظیم می‌گردد.

تنظیم ارتفاع جک‌ها

برای تنظیم ارتفاع جک، از مغزی‌های پیچی استفاده می‌شود. این نوع مغزی برای لبه‌های سقف توصیه نمی‌شود، زیرا تکیه‌گاه مطمئنی برای لبه ایجاد نمی‌کند.

در جک‌هایی که در لبه‌ی سازه نصب می‌شوند، از مغزی‌هایی استفاده می‌گردد که لوله‌ی داخلی و خارجی جک را به وسیله‌ی یک میلگرد به هم قفل می‌کند. این اتصال مانع از جدا شدن لوله‌ها در صورت لغزش پایه می‌شود و ایمنی را بالا می‌برد.

---

تعیین فاصله مناسب بین جک‌ها

فاصله‌ی بین جک‌ها بسته به نوع عضو سازه‌ای که از آن پشتیبانی می‌کنند و مقدار بار وارده، متفاوت است. در ادامه فاصله‌های توصیه‌شده برای انواع مختلف اجزای سقف آورده شده است:

• زیر تیرهای بتنی:
   فاصله بین جک‌ها باید بین ۸۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر باشد. در صورتی که بار وارد بر تیرها زیاد باشد، بهتر است این فاصله کمتر از ۸۰ سانتی‌متر در نظر گرفته شود.
• زیر تیرچه‌های پیش‌ساخته:
   فاصله مناسب بین جک‌ها در این حالت حدود ۱۲۰ سانتی‌متر است.
• زیر تیرچه‌های پیش‌تنیده:
   این نوع تیرچه‌ها به دلیل طراحی خاص خود، می‌توانند با فاصله‌ای حدود ۳ متر از یکدیگر پشتیبانی شوند.
• زیر سقف‌های بتنی مسطح:
   فاصله‌ی مناسب بین جک‌ها در این نواحی، بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر پیشنهاد می‌شود.

2. اجرای داربست برای زیرسازی سقف و تیر

در بالای جک‌های نگهدارنده، قطعاتی به شکل T یا صلیبی قرار دارند که وظیفه نگه‌داشتن لوله‌های داربستی را بر عهده دارند. لوله‌های داربست، معمولاً با قطر حدود ۵ سانتی‌متر، روی این پایه‌های صلیبی قرار گرفته و بستر مناسبی برای قرارگیری قالب‌های چوبی یا فلزی سقف و تیر فراهم می‌کنند.

نحوه اتصال جک‌ها به داربست‌ها

برای نصب این لوله‌ها، یک نفر جک را در جای خود نگه می‌دارد و فرد دیگر، از روی چهارپایه، به کمک سیم نجاری جک را به لوله داربست متصل می‌کند تا ساختار داربست پایدار بماند.

---

تراز کردن لوله‌های داربست

در نقاطی که لوله‌های داربست با یکدیگر تلاقی می‌کنند — به ویژه نزدیک ستون‌ها — باید دقت شود که تراز آن‌ها حفظ شود، چرا که عدم تراز بودن می‌تواند باعث ناهمواری در سطح قالب‌بندی و به تبع آن، در بتن‌ریزی شود.

دو روش متداول برای تراز کردن لوله‌های داربست:

• استفاده از چوب چهار تراش:
   در این روش، چوب‌های چهار تراش به صورت افقی روی لوله‌ای که پایین‌تر قرار دارد، با فاصله حدود یک متر چیده می‌شوند. سپس تخته‌های قالب‌بندی بر روی آن‌ها قرار می‌گیرند.
• استفاده از میلگرد خمیده:
   یک میلگرد که یک سر آن صاف و سر دیگر آن خم شده است، به کار گرفته می‌شود. سر صاف میلگرد داخل لوله‌ی داربست پایین‌تر قرار می‌گیرد و لوله‌ی دیگر روی قسمت خمیده تکیه می‌زند. در نهایت، هر دو لوله با سیم نجاری به یکدیگر محکم بسته می‌شوند.

https://academyofcivil.com/blog/ceiling-formwork/

بابل دک، نوعی دال بتنی توخالی، با حذف هوشمندانه بتن غیرضروری از قسمت میانی خود، وزن مرده سقف را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد. این دال به صورت دوطرفه عمل کرده و بارها را از هر دو جهت به تکیه‌گاه‌ها منتقل می‌کند، که این امر منجر به توزیع یکنواخت‌تر نیروها و عملکرد سازه‌ای مطلوب‌تر در برابر بارهای گوناگون می‌گردد.

در این فناوری ساخت، از گوی‌های پلاستیکی کروی به عنوان پرکننده‌هایی درون ضخامت دال استفاده می‌شود که جایگزین بتن در نواحی غیر باربر می‌گردند. این کاهش وزن، علاوه بر بهبود عملکرد در برابر زلزله، امکان طراحی دهانه‌های سازه‌ای بزرگ‌تر را بدون نیاز به افزایش ضخامت دال یا مصرف بیش از حد مصالح فراهم می‌سازد.

بابل دک با بهره‌گیری از المان‌های کروی، در مقایسه با سایر دال‌های مجوف مانند سقف یوبوت (با قالب‌های مکعب‌مستطیل) و سقف کوبیاکس (با قالب‌های بیضوی و تخت)، رفتار سازه‌ای بهینه‌تری را ارائه می‌دهد.

اجزای سقف بابل دک (عرشه حبابی)

از اجزای سازنده سقف عرشه حبابی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پانل‌های قفسه‌ای همراه با گوی‌های پلاستیکی از جنس پلی اتیلن یا پلی‌پروپیلن و مش تحتانی و فوقانی
• بتن
• آرماتورهای عرضی با قطر 6 میلی‌متر و بدون آج هستند که از قبل در پانل‌ها با جوش CO₂ قرار داده شده‌اند. این آرماتورها جهت ایجاد حد فاصل بین مش فوقانی و تحتانی استفاده می‌شوند.
• میلگرد دوخت با قطر 8 تا 12 میلی‌متر و طول 1 متر

معمولا آرماتورهای مش فوقانی و تحتانی از نوع میلگرد A2 هستند که با جوش welding resistance مش بندی شده‌اند. این آرماتورها علاوه بر داشتن نقش سازه‌ای، نگهدارنده المان‌های پرکننده کروی شکل نیز هستند. با وجود این آرماتورها، گوی‌های کروی در جای خود تثبیت می‌شوند و در هنگام حمل، جایگذاری و بتن‌ریزی جابه‌جا نمی‌شوند.

مزایای سقف بابل دک

در ادامه مهم‌ترین مزیت‌های سقف بابل دک را بررسی می‌کنیم:

• با کاهش وزن سقف‌ در بابل دک، وزن سازه کاهش می‌یابد و  این امر موجب بهبود عملکرد در برابر نیروی زلزله می‌شود.
• کاهش وزن دال بتنی امکان اجرای دهانه‎‌های بلندتر را فراهم می‌کند و می‌توان ارتفاع مفید ساختمان را افزایش داد.
• افزایش دهانه‌ها از نظر معماری مطلوب است و قدرت تصمیم گیری‌های بهتری به مهندس معمار می‌دهد.
• تیرها و آویزهای دال حذف می‌شوند.
• در صورت استفاده از پانل‌های پیش ساخته، سرعت اجرای کار افزایش می‌یابد.
• با حذف تیرهای میانی و خالی شدن ضخامت دال از بتن، مصرف بتن کاهش یافته که این موجب کاهش هزینه می‌شود.
• عایق صوتی و حرارتی بسیار مناسبی است.

سقف بابل دک چیست؟